Utrata współmałżonka osłabia pracę mózgu

Po śmierci męża lub żony ostrość umysłu współmałżonka może ulegać osłabieniu.

Osoby owdowiałe, które mają wysoki poziom złogów beta-amyloidowych charakterystycznych dla , doświadczają zaburzeń funkcji poznawczych trzy razy szybciej niż ich rówieśnicy, którzy nie stracili małżonka.

Wydaje się, że jest szczególnym czynnikiem ryzyka osłabienia funkcji poznawczych związanych z rozwojem choroby Alzheimera, mówią uczeni z Brigham and Women's Hospital in Boston. Jak dodają, chociaż nie udało się ustalić, czy utrata męża lub żony jest przyczyną szybszych niekorzystnych zmian poznawczych, bez wątpienia jednak stanowi jeden z czynników sprzyjających temu procesowi.

Do badań zaproszono niemal 260 seniorów. Na początku testów u wszystkich uczestników określono poziom beta-amyloidu w mózgu. Wydajność poznawczą badanych monitorowano na bieżąco, każdego roku przez cztery lata. Okazało się, że wydajność poznawcza spadła wśród osób owdowiałych, podczas gdy wśród osób pozostających w związku małżeńskim lub stanu wolnego nie zaobserwowano żadnej różnicy.

Najprawdopodobniej dzieje się tak dlatego, że małżeństwo daje korzystne skutki, zapewniając codzienne wsparcie emocjonalne, wyższą aktywność towarzyską, większą dbałość o zdrowie i szerszą „sieć społeczną", uważają autorzy.

Dlatego w przypadku osób owdowiałych szczególnie korzystne może być to, co ogólnie zaleca się seniorom, czyli: ćwiczenia, aktywność towarzyska, działania wymagające wysiłku intelektualnego, zdrowa dieta, osłabianie i zmniejszanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego.

Możliwe, że rozwijały się już przed małżonka, jednak pozostawały ukryte. Odejście współmałżonka może zaś prowadzić do „zdemaskowania" łagodnych zaburzeń poznawczych, które wcześniej były niezauważone. Wraz ze śmiercią męża czy żony traci się bowiem codzienne wsparcie, mówią eksperci. Radzenie sobie z życiem w dwie osoby jest łatwiejsze niż w pojedynkę. To natomiast prawdopodobnie pomaga spowolnić spadek zdolności poznawczych, dodają badacze.