Zapach przyjaciela - na przyjacielskie relacje ma wpływ woń drugiej osoby

Zmysł węchu może odgrywać większą rolę w ludzkich interakcjach społecznych, niż wcześniej sądzono, mówią badacze z Weizmann Institute of Science.

Każdy, kto kiedykolwiek wyprowadzał psa na spacer, wie, że jego pupil zazwyczaj potrafi z daleka stwierdzić, czy zbliżający się pies jest przyjacielem, czy wrogiem. W razie wątpliwości, przy spotkaniu się, psy mogą ostrożnie obwąchać się nawzajem, zanim zdecydują, czy zacząć się bawić, czy iść na otwartą wojnę. Ta dominująca rola zmysłu węchu w interakcjach społecznych została szeroko udokumentowana u wszystkich ssaków lądowych z wyjątkiem ludzi. Czy to dlatego, że ludzie nie używają nosa w sytuacjach społecznych w taki sposób, w jaki robią to wszystkie inne ssaki lądowe? Czy też w naszym przypadku jest to zachowanie ukryte, a nie jawne?

Uczeni postawili hipotezę, że dotyczy nas ten drugi przypadek. Po pierwsze, kilka dowodów sugeruje, że ludzie stale, choć głównie podświadomie, wąchają samych siebie. Po drugie, często podświadomie wąchają innych ludzi. Ponadto wiadomo, że mamy tendencję do z innymi, którzy są do podobni do nas pod względem wyglądu, pochodzenia, wartości, a nawet takich wskaźników, jak aktywność mózgu. Teraz uznano, że podczas podświadomego wąchania siebie i innych ludzie mogą dokonywać podprogowych porównań i że mogą wtedy kierować się w stronę tych, których jest podobny do ich własnego.

Postanowiono to przetestować. Do badań zaproszono pary przyjaciół tej samej płci, których przyjaźnie pierwotnie nawiązały się bardzo szybko. Ponieważ takie powstają przed głębszą znajomością, założono, że mogą być szczególnie podatne na wpływ cech fizjologicznych, takich jak zapach ciała. Następnie zebrano próbki zapachu ciała od tych przyjaciół i porównano z próbkami pobranymi od losowych par osób. Najpierw porównano materiał zapachowy za pośrednictwem eNose, a następnie poproszono o to ludzi. W obu typach eksperymentów stwierdzono, że przyjaciele pachnieli znacznie bardziej podobnie do siebie niż osoby w losowych parach.

W innym eksperymencie użyto eNose, aby „wyczuć zapach" kilku osób, które były dla siebie zupełnie obce, a następnie zaangażowały się w niewerbalne interakcje społeczne w parach. Każdorazowo uczestnicy oceniali drugą osobę pod względem tego, jak bardzo ją lubili i jak prawdopodobne było, że zostaną przyjaciółmi. Jak się okazało, osoby, które miały więcej pozytywnych interakcji, rzeczywiście pachniały bardziej podobnie do siebie. Testy pozwoliły przewidzieć z 71-procentową dokładnością, które dwie osoby będą miały pozytywne interakcje społeczne, opierając się wyłącznie na danych eNose.

Okazuje się, że naprawdę „mamy nosa co do ludzi", mówią autorzy. - Nie oznacza to, że zachowujemy się jak kozy lub ryjówki - ludzie prawdopodobnie polegają na innych, znacznie bardziej dominujących wskazówkach w podejmowaniu decyzji społecznych. Niemniej jednak wyniki badań sugerują, że nasz nos odgrywa większą rolę niż wcześniej sądzono w wyborze przyjaciół - wyjaśnia Noam Sobel, współautor badań.