W niektórych rodzinach rozwody są częstsze. Znaczenie ma tu genetyka

- Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie: dlaczego występują w rodzinach? Znaleźliśmy spójne dowody na to, że czynniki genetyczne odpowiadają za międzypokoleniową powszechność rozwodów - mówi psycholog dr Jessica Salvatore z Virginia Commonwealth University.

To inne ustalenia niż te najczęściej spotykane w literaturze rozwodowej, która sugeruje, że potomstwo rozwiedzionych rodziców jest bardziej skłonne do rozwodu, ponieważ widziało, niesnaski rodziców lub brakuje mu niezbędnego zaangażowania, a dorastając internalizują takie zachowanie i powielają je we własnych relacjach.

- Niemal cała wcześniejsza literatura wskazuje, że rozwód był przekazywany z pokolenia na pokolenie w sensie psychologicznym. Nasze wyniki temu przeczą, sugerując, że czynniki genetyczne są tu istotniejsze - zauważa prof. Kenneth S. Kendler, współautor badań.

- Wiedząc, że genetyka odgrywa rolę w międzypokoleniowym „przekazywaniu" rozwodów, terapeuci mogą lepiej identyfikować odpowiednie cele, pomagając parom w trudnej sytuacji, uważa Salvatore.

- Obecnie dominuje pogląd, że dorastanie z rozwiedzionymi rodzicami osłabia twoje zaangażowanie i umiejętności interpersonalne potrzebne do . Jeśli więc skonfliktowana para pojawia się w gabinecie terapeuty i odkrywa, w ramach poznawania rodzinnych historii partnerów, że jedno z małżonków pochodzi z rodziny rozwiedzionej, wówczas terapeuta może skoncentrować się na zwiększaniu zaangażowania lub wzmacnianiu umiejętności interpersonalnych - uważa Salvatore.

Dla terapeutów przydatne może być koncentrowanie się na pewnych podstawowych cechach osobowości, które, jak sugerowały poprzednie badania, są genetycznie powiązane z rozwodem, takich jak wysoki poziom negatywnej emocjonalności i niski poziom zgody na jakieś ograniczenia.

- Na przykład, jak pokazują inne badania, ludzie, którzy są wysoce , mają tendencję do postrzegania swoich partnerów w bardziej negatywnym świetle niż oceniają ich inni ludzie. Zajęcie się tymi leżącymi u podstaw zniekształceniami poznawczymi wynikającymi z osobowości przy pomocy podejścia poznawczo-behawioralnego może być lepszą strategią niż próba poprawy zaangażowania - uważa Salvatore.