Poczucie samotności ma silniejszy negatywny wpływ na pamięć niż nawet izolacja społeczna, chociaż obydwa zjawiska stanowią znaczne ryzyko dla starzejącego się społeczeństwa.
Samotność to subiektywna emocja, którą ludzie mogą odczuwać nawet podczas angażowania się w działania społeczne. Często wiąże się z depresją i wzrostem poziomu hormonów stresu, które mogą przyczyniać się do zaburzenia
pamięci.
Na Uniwersytecie Waterloo w Kanadzie przez sześć lat oceniano poziom
izolacji społecznej i samotności oraz ich wpływ na pamięć u ludzi w średnim i starszym wieku.
- Tak jak się spodziewaliśmy, u osób zarówno izolowanych społecznie, jak i odczuwających osamotnienie zaobserwowano największe osłabienie pamięci i nasilało się ono w ciągu sześciu lat - mówi Ji Won Kang, autor badań. - Byliśmy jednak zaskoczeni, gdy odkryliśmy, że samotność ma drugi co do wielkości wpływ na pamięć, mimo że wiele badań wskazuje na zagrożenia izolacji społecznej - dodaje.
Osoby, które nie czują są samotne, ale są odizolowane społecznie, mogą stymulować swoje zdolności umysłowe za pomocą zajęć w pojedynkę, takich jak czytanie, granie w gry i angażowanie się w hobby, które poprawia pamięć i stymuluje mózg, mimo że nie angażują się w działania społeczne.
Starsze osoby, które zmagały się z
samotnością, często miały niższe dochody niż inne grupy i borykały się z barierami strukturalnymi i problemami zdrowotnymi, które uniemożliwiały im podtrzymywanie kontaktów z innymi - wyjaśnia Kang. - Rozwiązaniem mogłoby być wdrożenie programów transportu lub wizyt domowych - czegoś, co rozwiązałoby problemy społeczne, które prowadzą do większej izolacji - dodaje.
Kolejnym priorytetem jest grupa po prostu samotna, wymagająca innego podejścia. - Musimy rozpoznać, co jest przyczyną ich samotności. Może mają relacje społeczne i to dość bliskie, ale ich małżeństwo może się rozpadać, a wówczas mogliby skorzystać z pomocy psychologa - uważa Kang.
Na podstawie: Loneliness increases risk of age-related memory loss