03-04-2024
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Amerykanie w średnim wieku (45-65 lat) częściej zmagają się z samotnością niż ich rówieśnicy z Europy.
Samotność to nie tylko emocja. Może poważnie zaszkodzić zdrowiu fizycznemu, a jego negatywne skutki porównuje się do palenia do 15 papierosów dziennie. Jednak nowe badania pokazują, że Amerykanie w średnim wieku nie tylko są bardziej samotni niż ludzie w tym samym wieku w Europie i Izraelu, ale poziom samotności rośnie także z pokolenia na pokolenie, zarówno w USA, jak i w Europie.
- Amerykanie w średnim wieku doświadczają bardzo wysokiego poziomu , szczególnie w pokoleniu wyżu demograficznego, ale osoby w średnim wieku w Anglii, Włoszech, Hiszpanii i Grecji z wolna „doganiają" swoich amerykańskich rówieśników - mówi psycholog prof. Frank Infurna z Arizona State University.
Więcej niż odczucie
Poczucie samotności wynika z niedopasowania pomiędzy rzeczywistym i pożądanym poziomem z innymi ludźmi. Samotność jako problem zdrowia publicznego stała się ostatnio powszechnie analizowana i dyskutowana, ale jej przyczyny ciągle nie są dobrze rozumiane.
W długoterminowym badaniu wzięli udział ludzie w wieku 45-65 lat mieszkających w 14 krajach. Eksperci badali stan zdrowia i starzenie się mieszkańców: USA, Anglii, Austrii, Belgii, Francji, Szwajcarii, Niemiec, Włoch, Hiszpanii, Grecji, Danii, Holandii, Szwecji i Izraela.
Nakreślono trendy samotności w oparciu o położenie geograficzne i czas, badając różnice między pokoleniami w różnych krajach.
We wszystkich 14 państwach przedstawiciele pokolenia wyżu demograficznego cechowali się najwyższy ogólnym poziomem samotności, ale osoby te zamieszkujące USA znacznie wyprzedziły rówieśników.
- Amerykanie w tej kohorcie zgłaszali znacznie, znacznie wyższy poziom samotności niż osoby w tym samym wieku z innych krajów; skala tej różnicy jest niepokojąca i budzi - stwierdza prof. Infurna.
Jak samotność nasila się z wiekiem
Uczeni sprawdzili, jak zmieniał się poziom samotności w każdym pokoleniu, monitorując jej poziom deklarowany przez uczestników w wieku 45 - 65 lat.
Osoby z wyżu demograficznego w USA urodzone w latach 1946-54 doświadczały rosnącej samotności w miarę zbliżania się do 65. roku życia. W przypadku osób z wyżu demograficznego w USA urodzonych po 1955 r. deklarowana samotność utrzymywała się na stałym poziomie i była bardzo wysoka. Ten rosnący trend był obecny także w pokoleniu X (określenie dotyczące ludzi urodzonych w latach 60. i 70. XX wieku).
Zgłaszana samotność w przypadku pokolenia wyżu demograficznego była stabilna w Anglii, Austrii, Francji, Belgii, Niemczech, Szwajcarii i Izraelu. Natomiast we Włoszech, Hiszpanii i Grecji jej poziom gwałtownie wzrósł w grupie wiekowej 40-65 lat w przypadku pokolenia wyżu demograficznego i pokolenia X.
Ogólnie rzecz ujmując, osoby w średnim wieku ze wszystkich pokoleń mieszkający w Danii, Holandii i Szwecji doświadczali najniższego poziomu samotności spośród wszystkich badanych 14 krajów. Jednak w tych trzech krajach przedstawiciele pokolenia wyżu demograficznego ponownie cechowali się najwyższym poziomem samotności.
- Chociaż są skuteczne sposoby zmniejszania izolacji i samotności, takie jak wolontariat społeczny, istnieje pilna potrzeba systematycznego wsparcia w postaci programów pomagających ograniczyć poczucie samotności - uważa prof. Infurna.
Na podstawie: