Śmierć żony lub męża grozi kłopotami z sercem

to najsilniejszy stresor na słynnej skali stresu Holmesa i Rahe'a. Jak wiadomo zaś, intensywny stres negatywnie wpływa zarówno na zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Kolejne badania wskazują, że tak przykre doświadczenie, jak , rzeczywiście zwiększa ryzyko problemów z sercem. Co ciekawe, wydaje się, że bardziej odporne przy tego rodzaju zdarzeniu są osoby po sześćdziesiątce - młodsi ludzie są bardziej zagrożeni wspomnianymi kłopotami zdrowotnymi.

Uczeni z Uniwersytetu w Aarhus w Danii odkryli, że śmierć partnera zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania na . To zaburzenie przejawia się arytmią, czyli nieadekwatnym rytmem serca i stanowi czynnik ryzyka rozwoju i udaru mózgu.

W badaniach wzięło udział niemal 89 tysięcy ludzi, u których zdiagnozowano migotanie przedsionków i prawie 900 tysiecy osób zdrowych. Stan zdrowia uczestników monitorowano przez dziewiętnaście lat od 1995 roku. Odkryto, że wielu pacjentów z chorobami serca doświadczyło utraty partnera. Ponadto ustalono, że częstość występowania cukrzycy i chorób serca była wyższa u osób cierpiących na ten rodzaj .

Związek między śmiercią życiowego partnera i zaburzeniami pracy serca był bardzo istotny. Owdowiałe osoby cechowały się aż o 41 procent wyższym ryzykiem migotania przedsionków niż ci, którzy nie doswiadczyli takiej traumy. Najwyższe prawdopodobieństwo zaburzenia odnotowano miedzy 8 a 14 dniem po utracie współmałżonka.

Najwyższym prawdopodobieństwem kłopotów z sercem odznaczali się owdowiali luczestnicy przed 60 rokiem życia oraz ci, którzych partnerzy odeszli niespodziewanie, nie chorując wcześniej.

Ryzyko zaburzeń pracy serca słabło po około roku żałoby, wówczas osiągało poziom podobny tego, jaki cechował osoby, które nie doświadczyły śmierci żony lub męża.

O wynikach badań można przeczytać w magazynie Open Heart.