Samotność odpowiada nawet za jedną piątą przypadków depresji u seniorów

Na University College London odkryto, że ma związek z co piątym przypadkiem depresji wśród ludzi w wieku dojrzałym i starszym. Subiektywne doświadczenia ludzi związane z samotnością sprzyjały depresji nawet 12 lat później, bez względu na obiektywne miary izolacji społecznej.

- Odkryliśmy, że to, czy ludzie uważali się za samotnych, było silniejszym czynnikiem ryzyka niż ilość kontaktów społecznych i , jakie obiektywnie mieli. Okazuje się, że mniejsze znaczenie ma spędzanie czasu z innymi ludzi po prostu, ale ważna jest jakość tych kontaktów - wskazuje dr Gemma Lewis.

W kilkunastoletnich badaniach wzięło udział ponad 4 tysiące osób w wieku powyżej 52 lat. Regularnie zdawały one sprawę ze swoich doświadczeń związanych z samotnością, zaangażowaniem i wsparciem społecznym, a także informowały o poziomie objawów depresyjnych.

Uczeni odkryli, że objawy depresji narastały z czasem wśród osób z nasilonym poczuciem samotności, co sugeruje, że odczucie to prowadzi do depresji w kolejnych latach. Jak obliczono, 18 proc. przypadków depresji można przypisać samotności właśnie.

- Osoby pracujące z ludźmi starszymi, którzy deklarują samotność, powinny mieć świadomość, że oznacza to większe zagrożenie depresją. Trening umiejętności i terapie psychologiczne ukierunkowane na negatywne uczucie samotności mogą być istotne dla zdrowia psychicznego samotnych seniorów - mówi dr Siu Long Lee, współautor badań.

- Nasze ustalenia mają ważne konsekwencje dla zdrowia publicznego, ponieważ sugerują, że osłabienie poczucia osamotnienia może zmniejszyć wskaźniki depresji. Budowanie , znaczących więzi i przekonania o przynależności może być istotniejsze niż tylko wydłużanie czasu, który spędza się z innymi - dodaje dr Lewis.