Oziębłość seksualna u kobiet - częsty problem w okresie menopauzalnym

44% kobiet w okresie menopauzalnym cierpi na tzw. zanik pochwy (zwężenie, kurczenie się pochwy), co stanowi przyczynę bolesnych stosunków. Dla 88% badanych kobiet suchość pochwy jest dużym problemem, a prawie połowa kobiet unika seksu ze względu na psychiczny dyskomfort podczas zbliżenia. 70% procent badanych kobiet nie wiedziało, że istnieją medykamenty oraz terapie, które mogą pomóc zredukować tę przypadłość. Tymczasem, warto poszukać przyczyn kłopotów i postarać się je wyeliminować, aby utrzymać wysoką jakość swojego związku i odczuwać zadowolenie z życia intymnego.

Seksuolodzy wyróżniają u kobiet dwie podstawowe dysfunkcje, które choć mają te same objawy, opisują różne dolegliwości:

- anorgazmia - brak osiągania orgazmu mimo prawidłowego przebiegu kontaktu seksualnego,
- oziębłość płciowa - niezdolność do osiągnięcia stanu podniecenia seksualnego.

W większości przypadków anorgazmia występuje u kobiet, u których może mieć podłoże nerwicowe, czy też prowadzić do zaburzeń nerwicowych. Badania wykazały, że częstość anorgazmii u kobiet aktywnych seksualnie wynosi 42-20%, a około 25% kobiet z anorgazmią nigdy nie miało orgazmu, a 3/4 bardzo rzadko.

Przy oziębłości płciowej dochodzi do zahamowania popędu seksualnego wskutek okoliczności związanych z konfliktem między potrzebami a przeważającymi ograniczeniami i zakazami powodującymi rezygnację z zainteresowań seksualnych. W skrajnej postaci oziębłość występuje rzadko, częściej jako okresowy zanik zainteresowania współżyciem seksualnym lub element zaburzeń psychotycznych (tj. zaburzeń psychicznych określanych jako stan umysłu, w którym doznaje się silnych zakłóceń w postrzegania rzeczywistości).

Dysfunkcje seksualne u kobiet towarzyszą często przyjmowaniu niektórych leków, np. antykoncepcji hormonalnej, hormonów stosowanych w menopauzie, czy leków przeciwdepresyjnych. Temat tak specyficznych objawów niepożądanych rzadko bywa otwarcie omawiany przez lekarza z pacjentką. Dlatego występującego w czasie terapii zaburzenia funkcji seksualnej (np. braku możliwości osiągnięcia orgazmu), kobieta najczęściej nie wiąże z przyjmowanymi lekami.

Głównym celem terapii jest eliminacja organicznych i psychogennych przyczyn zaburzeń. Pomocna będzie wizyta u seksuologa. Leczenie farmakologiczne może składać się z leków o działaniu hormonalnym i leków pobudzających seksualnie. Lekarze polecają także preparaty oparte o aminokwasy i wyciągi roślinne o działaniu zbliżonym do działania hormonów, które można łączyć z antykoncepcją lub terapią hormonalną. Takie leki alternatywne - ziołowe, odżywki, aminokwasy, substraty hormonalne, to m. in. DHEA, Damiana, Ginseng, Johimbina, Arginina.

DHEA (dehydroepiandrosteron) to naturalny hormon sterydowy wytwarzany z cholesterolu przez nadnercza. Stosowany jest przy licznych schorzeniach, m. in. chorobie Alzheimera, chorobie Parkinsona, depresji, ma także wpływ na spotęgowanie doznań seksualnych.

Krzew Damiany, którego działanie potwierdziła współczesna medycyna, od wieków używany był jako afrodyzjak zwiększający ukrwienie narządów płciowych i wspomagający potencję. Działa stymulująco, euforyzująco i silnie erotyzująco przez okres 1,5-godziny po zażyciu. Ekstrakt z liści krzewu Damiany jest polecany w zaburzeniach seksualnych u kobiet spowodowanych obniżeniem nastroju, trudności w osiągnięciu podniecenia seksualnego oraz osiąganiu orgazmu.

Ginseng, tj. korzeń żeń-szenia w chińskiej medycynie ludowej od dawien dawna stosuje się jako środek wzmacniający dla osób w średnim i starszym wieku. Badania naukowe wykazały, że ma on pozytywny wpływ na właściwości psychofizyczne i odporność organizmu. Jest powszechnie stosowanym środkiem na zaburzenia seksualne, takie jak spadek popędu czy zaburzenia erekcji.

Johimbina to alkaloid uzyskiwany z kory lub liści drzewa Yohimbe. Jest używana m. in. jako afrodyzjak, działa na sympatyczny układ nerwowy powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych. Zaczyna działać około 30 minut po zażyciu.

Arginina jest aminokwasem, który utrzymuje naczynia krwionośne organizmu w dobrej kondycji, zaś jej niedobór u kobiet ma bezpośredni wpływ na obniżenie aktywności seksualnej pań. Wykazuje właściwości pobudzające.

W leczeniu zaburzenia stosowane są także metody treningowe, takie jak: urozmaicanie sztuki miłosnej, korzystanie z filmów o treści erotycznej. Poza tym, w niektórych przypadkach zaleca się psychoterapię.